این پرسشنامه اولین بار توسط راسل و کاترونا در سال 1984 مطرح گردید . سؤالهای این پرسشنامه 24 سؤالی میزان اعتقاد فرد را به حمایت اجتماعی هایی دریافتی خود ،مورد ارزیابی قرار می دهد . مقیاس حمایت اجتماعی کاترونا و راسل بر پایه الگوی وایس(Weies) در مورد شش شرط متکی بر روابط اجتماعی که افزایش دهنده دریافت حمایت اجتماعی ، هستند ؛ تنظیم شده است .

بر این اساس مقیاس کاترونا و راسل از شش خرده مقیاس راهنمایی و مشورت ، وابستگی ، انسجام اجتماعی ، خود ارزشمندی ، وصلت و پیوند و فرصت برای رشد و پرورش تشکیل شده است . هر خرده مقیاس 4 سؤال دارد و به طور پراکنده در پرسشنامه حمایت اجتماعی مطرح می گردد . سؤالهای مربوط به هریک از خرده مقیاس ها در پرسشنامه حمایت اجتماعی عبارتند از: وابستگی: 11 ، 14 ، 17 ، 21 ؛ انسجام اجتماعی: 2 ، 5 ، 8 ، 22 ؛ خود ارزشمندی : 6 ، 9 ، 13 ، 20 ؛ وصلت و پیوند: 1 ، 10 ، 18 ، 23 ؛ فرصت برای رشد و تربیت :4 ، 7 ، 15 ، 24 ؛ راهنمایی و مشورت: 3 ، 12 ، 16 ، 19      تمام گویه های پرسشنامه دارای 5 گزینه هستند که به صورت (5،1،2،3،4 ) نمره گذاری می شوند . در نتیجه نمره کل فرد از 24 تا 120 متغیر خواهد بود. 

     در خرده مقیاس وابستگی ، داشتن احساس امنیت و اطمینان نسبت به دیگران و نیز وجود روابط نزدیک عاطفی با آنها مورد بررسی قرار می گیرد. خرده مقیاس انسجام اجتماعی، احساس تعلق داشتن به گروهی را که منافع،دلبستگی ها و سرگرمی های مشترکی با فرد دارند ، ارزیابی می نماید. خرده مقیاس خود ارزشمندی، در مورد اینکه فرد تا چه حد احساس می کند صلاحیتها ، مهارتها و ارزشهای او توسط دیگران ارزشمند و سودمند شمرده می شود ، بررسی به عمل می آورد . در خرده مقیاس وصلت و پیوند، اطمینان فرد از این که می تواند روی کمک های محسوس دیگران حساب کند، بررسی می شود . خرده مقیاس فرصت برای رشد و پرورش، این احساس را که فرد از سوی دیگران خوشبخت شمرده می شود و دیگران برای بهزیستی و پیشرفت خود به او تکیه دارند ، ارزیابی می کند . خرده مقیاس راهنمایی و مشورت به بررسی دسترسی فرد به اطلاعات ، دریافت پیشنهاد و نصیحت از سوی دیگران می پردازد .

     پایایی این پرسشنامه با اجرای آن بر روی 1792 نفر آزمودنی توسط کاترونا و راسل 93/ 0 گزارش شد و همچنین در نژادها و کشورهای گوناگون نیز به دست آمد( در جدول شماره3-2  نشان داده می شود) . در ایران دکتر محمد علی زکی ، پایایی و روایی این مقیاس را بر روی 200 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان بررسی نمود و اعتبار آن با آلفای کرونباخ 853/0، مورد تأیید قرار گرفت که در راستای بررسی های پیشین است ( دلبایر،2000؛ تیلور و میلر ،2002؛ تورماکانگاس،هایکاینن و جوهانی، 2003؛ موریرا و همکاران، 2003؛ هلند و هولاهان،2003 ؛ ترایستمان،2004 ؛واتسون، 2004؛ رابی،2005 ؛ برنت،2006؛ لیرا و هایکاینن ،2006؛ کیم و همکاران ،2006؛ دایلون و سوینبورن،2007؛ هانکس و همکاران ،2007؛ به نقل از زکی ،1387).